przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG) – wysokie stężenie wskazuje na choroby tarczycy, takie jak Hashimoto czy Gravesa-Basedowa; u zdrowych przeważa niskie stężenie; przeciwciał przeciwko peroksydazie (anty-TPO) – anty-TPO występuje u ponad 95 proc. zmagających się z chorobą Hashimoto oraz 85 proc. z chorobą Gravesa Za co odpowiada tarczyca? Komórki pęcherzykowe tego gruczołu odpowiadają przede wszystkim za wytwarzanie pełniących bardzo ważne funkcje w organizmie hormonów, do których zalicza się tyroksynę (T4) i trijodotyroninę (T3). Komórki okołopęcherzykowe tarczycy odpowiadają natomiast za produkcję kalcytoniny. Choroby tarczycy objawiają się zaburzeniami czynnościowymi lub powiększeniem gruczołu tarczowego, nazywanym wolem. Powiększona tarczyca nie zawsze jest manifestacją procesu chorobowego. Sprawdź, czym jest wole tarczycy, dlaczego występuje, a także jak przebiega leczenie. Niedoczynność tarczycy u matki spowodowana przebytym leczeniem choroby Gravesa i Basedowa U matek, u których z powodu choroby Gravesa i Basedowa przeprowadzono chirurgiczne usunięcie tarczycy lub leczenie jodem radioaktywnym, co doprowadziło do niedoczynności tarczycy, nawet po wielu latach mogą być obecne przeciwciała stymulujące . Ponad połowa pacjentów z rakiem tarczycy była w przeszłości wystawiona na ekspozycję promieniowania. Ich choroba miała często bardziej złośliwy przebieg i wiązała się z gorszym rokowaniem. W przeprowadzonym badaniu kanadyjscy lekarze przeanalizowali grupę 125 chorych po chirurgicznym leczeniu raka tarczycy. Jak pokazało badanie 56% z nich było narażonych na promieniowanie co najmniej 3 lata przed zabiegiem. Zwykle naświetlania miały charakter leczenia łagodnych schorzeń jak np. trądzik lub było to związane z warunkami pracy. Pacjenci z badanej grupy byli obserwowani przez średnio 10,6 lat. W tym okresie 16% z nich doświadczyło nawrotów choroby, u 9% wystąpiły przerzuty nowotworu. W porównaniu z kontrolą, której członkowie byli leczeni chirurgicznie z powodu raka tarczycy, ale nie byli narażeni na promieniowanie, badani chorzy częściej mieli przeprowadzane zabiegi chirurgiczne tyroidektomii (83% vs 38%), wymagali dodatkowego zabiegu (23% vs 2%), mieli: 4 stopień choroby (16% vs 5%), odległe przerzuty (9% vs 2%), raka tarczycy w czasie obserwacji (8% vs 3%) lub umarli z powodu tego nowotworu (4% vs 1,5%). Badanie dowodzi, że pacjenci z historią naświetlań chorują na bardziej agresywny nowotwór tarczycy w porównaniu do innych pacjentów z rakiem tarczycy. Rokowanie tych chorych jest również mniej korzystne. Źródło: Archives of Otolaryngology-Head & Neck Surgery 2009; 135(4):355-359 Onkologia Ekspercki newsletter z najważniejszymi informacjami dotyczącymi leczenia pacjentów onkologicznych ZAPISZ MNIE Dlaczego warto szczepić kota? Istnieją choroby, które są zagrożeniem dla życia kota – np. katar koci (calicivirus), czyli kocia nosówka oraz zapalenie jelit (panleucopenia). Nawet koty, które na co dzień nie kontaktują się z innymi zwierzakami, są bardzo mocno narażone na kontakt z drobnoustrojami. Nie nabywają one wtedy samoistnie odporności, więc późniejszy jednorazowy kontakt z innym kotem może natychmiast przyczynić się do zarażenia śmiertelną chorobą. W Polsce żadne szczepienie kotów nie jest obowiązkowe, warto jednak rozważyć decyzję o zaszczepieniu pupila. Wskazówki przed szczepieniem Kociak w momencie szczepienia musi być całkiem zdrowy (nie bierzemy tutaj pod uwagę chorób przewlekłych, np. niewydolności nerek). Przed każdym szczepieniem kotek powinien być odrobaczony, w przypadku zarobaczenia szczepionka nie będzie skuteczna. Jeśli kotka jest w ciąży, można ją zaszczepić wyłącznie w wyjątkowym przypadku. Pamiętaj, że skutkiem szczepienia może być również reakcja alergiczna. Sprawdź też: Jaką rasę kota wybrać? Kalendarz szczepień kociąt Program szczepienia kotów różni się w zależności od tego, jaki jest tryb życia danego zwierzaka. Istnieją osobne zalecenia dla właścicieli kociaków, które mieszkają w domu i nie mają styczności z innymi zwierzętami. Odrębny kalendarz szczepień powinni brać pod uwagę opiekunowie tych kotów, które będą opuszczały dom i wychodziły na zewnątrz. Szczepienia kociąt przebywających w domu: 8 tydzień życia – złożona szczepionka zapobiegająca zapaleniu gardła i krtani (rhinotraheitis), katarowi kociemu czyli kociej nosówce (calicivirus), zapaleniu jelit (panleucopenia), 11/12 tydzień życia – złożona szczepionka przeciwko chorobom wymienionym powyżej. Szczepienia kociąt „wychodzących”: 8 tydzień życia - złożona szczepionka zapobiegająca zapaleniu gardła i krtani (rhinotraheitis), katarowi kociemu czyli kociej nosówce (calicivirus), zapaleniu jelit (panleucopenia), 10 tydzień życia – badanie krwi pod kątem białaczki kociej i FIV. Jeśli wyniki okażą się ujemne, kot zostaje zaszczepiony przeciwko zapaleniu gardła i krtani (rhinotraheitis), katarowi kociemu czyli kociej nosówce (calicivirus), zapaleniu jelit (panleucopenia) plus dodatkowo przeciwko białaczce kociej, 12 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie, 14 tydzień życia – ponowne szczepienie przeciwko zapaleniu gardła i krtani (rhinotraheitis), katarowi kociemu czyli kociej nosówce (calicivirus), zapaleniu jelit (panleucopenia) oraz białaczce kociej. Indywidualne terminy szczepień mogą różnić się w zależności od zwierzęcia i od zaleceń weterynarza, który będzie przeprowadzał zabiegi. Dowiedz się więcej: Kot sika do butów gości Oprócz szczepień, należy pamiętać o odrobaczaniu kociaka – po raz pierwszy najlepiej po ukończeniu 4 tygodnia życia. W pierwszych 6 miesiącach życia zabieg powinno powtarzać się co 4 tygodnie, a później raz na kwartał. Oprócz szczepień zasadniczych można wykonać również szczepienia dodatkowe (przeciwko chlamydiozie i grzybicy), zwłaszcza w hodowlach kotów, gdzie pojawia się wysokie ryzyko zachorowania. Pozostałe szczepienia są wykonywane na konkretne życzenie opiekuna zwierzęcia, np. przeciwko FIP. Niektórzy specjaliści twierdzą, że dostępne w Polsce szczepionki przeciwko wściekliźnie dla kotów, przyczyniają się do wywoływania u nich nowotworów. Dlatego wielu weterynarzy zaleca właścicielom, aby szczepić wyłącznie te koty, które wychodzą na dwór. Najlepiej szczepić je raz na trzy lata, a nie co roku. Sprawdź koniecznie: Słynni właściciele kotów Szczepienia dorosłych kotów Dorosłe koty należy szczepić przypominająco, ponieważ niestety jednorazowe szczepienie nie uodparnia kociaka na całe życie. Ochrona przed chorobami jest skuteczna tylko wtedy, gdy szczepionka co jakiś czas zostaje powtórzona. Co 12 miesięcy dawka powtarzająca złożonej szczepionki, aplikowanej w pierwszych miesiącach życia, dodatkowo dla kotów wychodzących, co 12 miesięcy również szczepionka przeciw wściekliźnie (jak można było przeczytać we wcześniejszej części artykułu, wielu specjalistów zaleca jednak powtarzanie tej szczepionki raz na trzy lata). Dorosły kot również powinien być odrobaczany raz na kwartał. W przypadku zwierzaka niewychodzącego z domu, można ten zabieg wykonywać dwa razy do roku. Nie wolno jednak pomijać go całkowicie – nawet kot, który nie ma kontaktu z innymi zwierzętami ani ze środowiskiem zewnętrznym, może zainfekować się pasożytami, które znajdują się na obuwiu domowników. Przeczytaj również: Prawda o kociej miłości Białaczka kotów Jedną z najniebezpieczniejszych chorób jest białaczka kotów. Koty zarażają się tym wirusem na ogół przez kontakt z innym kotem. Choroba często może ujawnić się dopiero po kilku latach, co jest wyjątkowo groźne. Odporność zarażonego kota często staje się praktycznie zerowa, zwierzak jest wyjątkowo podatny na najmniejsze infekcje, które mogą być dla niego śmiertelne. Pojawiają się także choroby układu nerwowego. Białaczka kotów w pierwszej fazie przebiega bezobjawowo, przez co szeroko się rozprzestrzenia – zarażony zwierzak kontaktuje się z innymi kociakami, przekazując wirusa dalej. Dlatego warto profilaktycznie zaszczepić pupila przeciwko białaczce kotów. Szczepionka firmy Pfizer jest jednym z bardziej pożądanych specyfików w Polsce. Ostatnio blady strach padł jednak na pacjentów, którzy ją przyjęli - czy to możliwe, że preparat ma jeden straszny, zagrażający życiu skutek uboczny? Szczepionka firmy Pfizer, podobnie jak preparat Moderny to jedne z chętniej przyjmowanych specyfików w Polsce. Niestety, czasami po szczepieniach pojawiają się niepożądane reakcje ze strony organizmu. Czy to możliwe, że szczepienie się Pfizerem jest ryzykowne?Jeszcze w lutym donosiliśmy o przypadku 19-letniego chłopaka z Izraela, który po przyjęciu drugiej dawki szczepionki trafił do szpitala z objawami zapalenia mięśnia sercowego. Jak się okazuje - w tym kraju nie był to przypadek odosobniony. Z tej przyczyny Pfizer musiał zareagować, odnosząc się do sprawy. Szczepionka Pfizer i rzadki skutek ubocznyPod koniec kwietnia izraelski koordynator akcji szczepień na koronawirusa, Nachman Asz, poinformował, że po wstępnych badaniach wykryto incydenty zachorowań na zapalenie mięśnia sercowego u osób, które otrzymały szczepionkę Pfizera przeciw COVID-19. Ministerstwo Zdrowia Izraela twierdziło wtedy, że jest stanowczo za wcześnie na wyciąganie takich wniosków, jak to, że szczepionka przynosi takie skutki niepożądane. Doniesienia jednak wywołały poruszenie na Pfizera i Europejska Agencja Leków po zbadaniu sprawy zgodnie stwierdzili, że bezpośredni związek pomiędzy szczepionką a zachorowaniami jest mało prawdopodobny. Trudno byłoby go zresztą ustalić, ponieważ zapalenie mięśnia sercowego może być wywoływane przez wirusy i inne Zdrowia Izraela zaznacza, że podobną liczbę przypadków zapalenia mięśnia sercowego odnotowano w poprzednich latach, co może wskazywać na fakt, że nie ma to absolutnie żadnego związku z przyjmowaniem szczepień przez obywateli mięśnia sercowego pojawiało się głównie u osób młodszych, po podaniu im drugiej dawki szczepionki. Ludzie powinni wiedzieć o tych zdarzeniach, a także o tym, że jest to na tyle mało prawdopodobne i rzadkie, że nie powinno zniechęcać do szczepienia. Szczepionka na COVID-19 jest już stosowana. I budzi wiele emocji, zwłaszcza po doniesieniach o kilku przypadkach reakcji anafilaktycznych. Kto może zaszczepić się na koronawirusa? Jakie są przeciwwskazania do szczepienia na COVID-19? Czy szczepionkę może otrzymać alergik, osoba chora na raka, cukrzycę, czy choroby autoimmunologiczne? Sprawdzamy, co znajduje się w charakterystyce produktu leczniczego. Szczepionka na COVID-19 dostępna w Polsce to produkt leczniczy Comirnaty, przeznaczony - jak zapisano w ChPL, do czynnego uodparniania osób w wieku co najmniej 16 lat na wywoływaną przez koronawwirusa SARS-CoV-2 chorobę COVID-19. Jak w przypadku każdej szczepionki, tak i przy szczepionce na koronawirusa istnieją sytuacje, kiedy nie powinna być podawana. Jakie są zatem przeciwwskazania do szczepienia na COVID-19 i kto nie może się zaszczepić na koronawirusa? Warto poznać informacje, które umieszczono w charakterystyce produktu leczniczego. Spis treściSzczepionka na COVID-19 - zalecenia ogólneSzczepionka na COVID-19 - przeciwwskazania Szczepionka na COVID-19 - zalecenia ogólne Każda osoba przed szczepieniem na koronawirusa poddawana jest tzw. kwalifikacji podobnej do tej, jaka ma miejsce przed każdym szczepieniem, również przed szczepieniem na grypę. Przeprowadzający badanie lekarz sprawdza w jej trakcie to, czy pacjent jest aktualnie zdrowy - szczepienia nie wykonuje się bowiem w trakcie aktywnej ostrej choroby przebiegającej z wysoką gorączką. Jak zapisano w ChPL, występowanie łagodnej infekcji i (lub) niewielkiej gorączki nie powinno prowadzić do przesunięcia szczepienia. Pozostałe zalecenia ogólne zapisane w ChPL: Nadwrażliwość i anafilaksja - ponieważ po przyjęciu szczepionki zgłaszano przypadki zdarzeń anafilaktycznych, zalecane jest, by w punkcie szczepień były łatwo dostępne odpowiednie metody leczenia i monitorowania w razie wystąpienia reakcji anafilaktycznej po podaniu szczepionki. Po zastrzyku zaleca się zaś ścisłą obserwację pacjenta przez co najmniej kwadrans - w tym czasie pacjent nie powinien opuszczać punktu szczepień. Drugiej dawki nie należy podawać osobom, u których po pierwszej dawce wystąpiła reakcja anafilaktyczna. Reakcje związane z lękiem - w związku ze szczepieniem mogą wystąpić reakcje związane z lękiem, w tym reakcje wazowagalne (omdlenia), hiperwentylacja lub reakcje związane ze stresem - to psychogenna reakcja na wstrzyknięcie z użyciem igły. Producent podkreśla więc, że ważne jest zastosowanie odpowiednich środków ostrożności, aby uniknąć urazów w wyniku omdlenia. Małopłytkowość i zaburzenia krzepnięcia krwi. Podobnie jak w przypadku innych szczepionek i zastrzyków domięśniowych szczepionkę - ze względu na ryzyko krwawienia lub siniaków - należy podawać z zachowaniem środków ostrożności osobom przyjmującym leki przeciwzakrzepowe lub z małopłytkowością albo innymi zaburzeniami krzepnięcia krwi (np. hemofilią). Osoby z obniżoną odpornością. Jak informuje producent, nie oceniano skuteczności, bezpieczeństwa stosowania ani immunogenności szczepionki u osób z obniżoną odpornością, w tym pacjentów przyjmujących leki immunosupresyjne. dr Paweł Grzesiowski: Początek prac nad szczepionką miał miejsce 10 lat temu [Super Raport] Szczepionka na COVID-19 - przeciwwskazania Zgodnie z informacjami zawartymi w charakterystyce produktu leczniczego przeciwwskazaniem do szczepionki na koronawirusa jest nadwrażliwość na substancję czynną (czyli jednoniciowy, informacyjny RNA z czapeczką na końcu 5’, wytwarzany z wykorzystaniem bezkomórkowej transkrypcji in vitro na matrycy DNA, kodujący białko szczytowe wirusa SARS-CoV-2, przenoszony w nanocząsteczkach lipidowych) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Te substancje to: ((4-hydroksybutylo)azanediyl)bis(heksano-6,1-diyl)bis(2-dekanian heksylu) (ALC-0315) 2-[(glikol polietylenowy)-2000]-N,N-ditetradecyloacetamid (ALC-0159) 1,2-distearoilo-sn-glicero-3-fosfocholina (DSPC) Cholesterol Potasu chlorek Potasu diwodorofosforan Sodu chlorek Disodu fosforan dwuwodny Sacharoza Woda do wstrzykiwań Szczepionka nie jest przeznaczona dla osób w wieku poniżej 16 lat oraz dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. Podanie produktu leczniczego Comirnaty w okresie ciąży można rozważyć jedynie, jeśli potencjalne korzyści przewyższają jakiekolwiek potencjalne ryzyko dla matki i płodu, nie ma bowiem wystarczających badań, które potwierdzałyby jej bezpieczeństwo. Jak informuje producent, badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój zarodka i (lub) płodu, poród lub rozwój narodzonego już dziecka. Jeśli zaś chodzi o karmienie piersią, póki co nie wiadomo, czy produkt leczniczy Comirnaty przenika do mleka ludzkiego. Sonda Zrobisz to? Czy nie? Tak, jak tylko będzie to możliwe Tak, ale poczekam z tym Ciągle się zastanawiam Raczej nie Zdecydowanie nie

choroby tarczycy a szczepienia